‹ Πίσω

Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα στην αρχή και τα πράγματα θέλουν πολύ δουλειά ακόμα για να φτάσουμε στο σημείο να πούμε ότι τα ΤΕΙ έγιναν πανεπιστήμια.

Του κ. Θωμά Πολίτη, Συμβούλου Διεθνούς Εκπαίδευσης και Σταδιοδρομίας της εταιρίας Study-in-UK

 

Πέρσι ήταν η πρώτη χρονιά που στα μηχανογραφικά που κατέθεσαν οι υποψήφιοι δεν υπήρχε η λέξη ΤΕΙ, σε μια νύκτα με ένα νόμο και ένα άρθρο όλα τα ΤΕΙ έγιναν πανεπιστήμια όπως είχε γίνει στην Μεγάλη Βρετανία το 1992. Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας εκπαιδευτικής αναδόμησης που ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν με την μετατροπή των ΤΕΙ σε ΑΤΕΙ, την προσθήκη ενός επιπλέον εξαμήνου και εν συνεχεία την κατάργηση της πρακτικής και την μετατροπή τους σε Πανεπιστήμια. Η αναδόμηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης τελικά δεν ήταν ένας νόμος και ένα άρθρο αλλά μια μακροχρόνια διαδικασία που κατέληξε σε αυτή την ιστορική αλλαγή.

 

Διάβαζα ένα άρθρο από το αρχείο της Μάργκαρετ Θάτσερ το οποίο είχε δημοσιευτεί στον Guardian, στις 17 Φεβρουαρίου του 1970, όπου κάνει εκτενή αναφορά στην εκπαίδευση και στο ποιος πραγματικά θέλει να πάει σε University η σε Polytechnic, η απάντηση τελικά ήταν ότι το 90% ήθελε να πάει σε πανεπιστήμιο…… κάπως έτσι άρχισε η εκπαιδευτική αναδόμηση ώστε το 1992 o Τζον Μειτζορ να μετατρέψει τα Polytechnics σε Universities.

 

Θα αναρωτηθεί κανείς, είναι τα Polytechnics στο ίδιο επίπεδο με τα πανεπιστήμια; Η απάντηση είναι ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΝΑΙ. Στην αρχή δεν ήταν το ίδιο για κανένα λόγο, υπήρχαν για παράδειγμα Polytechnics από τα οποία έχουν αποφοιτήσει οι καλύτεροι αρχιτέκτονες του κόσμου και Polytechnics το οποία έβγαζαν εργοδηγούς για την αυτοκινητοβιομηχανία. Τώρα μετά από 25 χρόνια αναβαθμίστηκαν ενώ  τα ‘’red brick universities’’  και αυτά προσαρμόστηκαν στην «Νέα τάξη πραγμάτων» η οποία απαιτούσε πτυχία συνδεδεμένα με την βιομηχανία και την αγορά εργασίας.

 

Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα στην αρχή και τα πράγματα θέλουν πολύ δουλειά ακόμα για να φτάσουμε στο σημείο να πούμε ότι τα ΤΕΙ έγιναν πανεπιστήμια ΟΜΩΣ η θεωρεία είναι η ίδια, μην μου πείτε ότι ήταν πάρα πολλοί αυτοί που από επιλογή βρέθηκαν στις Ιχθυοκαλλιέργειες Μεσολογγίου ή στο Αγροτικών Μηχανημάτων και αρδεύσεων της Λάρισας…….. Όλοι σε πανεπιστήμια θέλαν να μπούνε και στο τέλος το μηχανογραφικό τους έστειλε σε κάποιο ΤΕΙ, πράγμα που δεν το θεωρώ κακό.

 

Κάποτε το πανεπιστήμιο ήταν προνόμιο των Άριστων μαθητών, μετά έγινε προνόμιο των καλών μαθητών και τώρα μια θέση σε πανεπιστήμιο μπορούν να έχουν όλοι. Αποτέλεσμα της «κρίσης» η οποία πάντα πίστευα ότι έχει ξεκινήσει από τον ηθικό τομέα και κατέληξε στον οικονομικό, είναι πλέον να μην υπάρχουν κοινωνικές τάξεις να υπάρξει μια κατά κάποιο τρόπο «δελτιοποίηση» της οικονομίας και γενικότερα να υπάρχει μια ισοπέδωση των πάντων που μας έκανε να ζούμε όλους στο ίδιο επίπεδο πως θα μπορούσε η εκπαίδευση να μείνει απέξω;

 

Είδαμε λοιπόν και τις βάσεις τον «παλαιών» πανεπιστημίων να πέφτουν και των «νέων» να ανεβαίνουν, λογική συνέχεια της αλλαγής. Και εδώ έρχεται το εύλογο ερώτημα από τους καλοθελητές, αυτός που πέρασε με 8000 μόρια στο Φυσικό ή με 9750 στην φιλολογία μπορεί να ανταπεξέλθει και να τελειώσει τις σπουδές του με επιτυχία ή θα μείνει στο τέλος να έχει φτάσει στο 7ο έτος και να χρωστάει 48  μαθήματα; Μην βιαστούμε να πούμε ότι θα ισχύσει το δεύτερο, τα πανεπιστήμια και αυτά θα κοιτάξουν να προσαρμοστούν στην νέα τάξη πραγμάτων και να φτιάξουν προγράμματα στα οποία θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οι μαθητές που τα επιλέγουν, γιατί φυσικά ένα πανεπιστήμιο για να συνεχίσει να υπάρχει θα πρέπει να έχει φοιτητές και αποφοίτους, εάν έχει μόνο αιώνιους φοιτητές και όχι αποφοίτους δεν επιτελεί τον σκοπό του και αργά η γρήγορα κλείνει.

 

Προφανώς αυτό το πράγμα δεν θα αλλάξει αύριο, ίσως πάρει άλλα 10 με 15 χρόνια………

Πέρσι είπαν ότι επειδή ήταν μεταβατική χρονιά για αυτό τον λόγο δεν εφαρμόστηκε η βάση του 10, φέτος, λόγω κορωνοιου, θα δούμε πάρα πολλούς φοιτητές να διαβαίνουν την μεγάλη πόρτα ενός πανεπιστημίου έχοντας καταβάλει λιγότερη προσπάθεια από την προσπάθεια που κατέβαλαν για να περάσουν την τάξη. Για να περάσεις την τάξη θέλει δουλειά! Και διερωτώμαι για ποιο λόγο τελικά όλο για βάση του 10 ακούμε και όλο βάση του 10 δεν βλέπουμε;

1)     Αν μπει η βάση του 10 αποκλειστεί μεγάλο μέρος των αποφοίτων λυκείου από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αν γίνει αυτό θα είναι δυσκολότερο για πολλά πανεπιστήμια να διατηρήσουν και να δικαιολογήσουν την κρατική χρηματοδότηση αφού τώρα οι φόροι μας διανέμονται στο 80% των αποφοίτων λυκείου ενώ σε αντίθετη περίπτωση ίσως αντιστραφούν οι όροι

2)     Το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι ίσως το ποιο φιλελεύθερο στην Ευρώπη, οποιοσδήποτε μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτό, εάν υπάρξει βάση του 10 πολλοί απόφοιτοι παλαιότερων ετών μπορεί να δυσκολευτούν.

3)      Οι πανελλήνιες είναι ίσως το μόνο σύστημα που λειτουργεί με βάση την ελεύθερη αγορά. Υπερβολική προσφορά θέσεων, χαμηλή ζήτηση άρα και ‘’χαμηλές τιμές’’

 

Το ζήτημα είναι τι γίνεται μετά, γιατί στην θεωρία για όλα υπάρχει μια δικαιολογία. Τι είναι αυτό το οποίο κάνει τους νέους ανθρώπους να μην μπορούν να πιάσουν την βάση;

 

Τα παιδιά δεν είναι χαζά, όμως από την μια αρέσκονται να τεμπελιάζουν και να προσπαθούν ακριβώς τόσο-όσο και από την άλλη έστω και ασυναίσθητα υποτιμούν το ελληνικό πανεπιστήμιο. Δεν είναι τυχαίο που αν ρωτήσεις έναν υποψήφιο για ποιο λόγω θέλει να σπουδάσει πολλοί θα σου πούνε «μα για να ζήσω την φοιτητική ζωή» Αυτή η κατάσταση όμως οδηγεί τους σοβαρούς να φεύγουν από την Ελλάδα, τους μέτριους να μένουν και να δημιουργούν μια κοινωνία μετριότητας.

 

Έβλεπα μια ανάρτηση του Κώστα Καββαθά στο facebook τις προάλλες, ήταν με ένα γνωστό σχεδιαστή σκαφών. Η λεζάντα έγραφε «Μιλήσαμε για το τι (και οι δύο) θα μπορούσαμε να έχουμε προσφέρει στη χώρα και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι, δε διαθέταμε τις κατάλληλες "άκρες"».

 

Του κ. Θωμά Πολίτη, Συμβούλου Διεθνούς Εκπαίδευσης και Σταδιοδρομίας της εταιρίας Study-in-UK